Het is maar een korte nacht...
...net voor vijf uur ben ik al weer wakker.
Ik dommel wat in mijn stoel en wanneer mijn man beneden komt
besluit ik nog weer even terug naar bed te gaan.
Zo krijg ik toch nog wat rust.
Vanochtend komt de hulp van mijn vader en stiefmoeder
en ik besluit in de middag naar ze toe te gaan.
Wel bel ik even om te horen hoe de nacht is gegaan.
Mijn vader sliep de eerste nachten erg slecht door lichamelijk ongemak
maar dat lijkt gelukkig weer over.
Eigenlijk moet ik verder met de schoonmaak van de bovenverdieping
en ook de openstaande punten van mijn checklist nalopen.
Maar ik besluit wat te gaan borduren en
wat berichtjes te schrijven voor dit blog.
De nieuwe huisarts belt... ze wil graag een kennismakingsgesprek plannen
maar het mobiele nummer lijkt niet te kloppen.
Ik geef haar het nummer van de vaste telefoon.
's Middags doe ik wat kleine boodschappen voor de oudjes
en fiets meteen door naar het verpleeghuis.
Het is een zo veel fijnere plek om naar toe te gaan
in vergelijk met de oude lokatie.
Mijn stiefmoeder zei vorige week dat het er veel opgeruimder leek...
... en dat klopt...
...*Ü*...
Er is heel veel weg gegaan...
maar het appartement zelf is ook bijna twee keer zo groot.
In het oude appartement was er maar één plek voor haar rolstoel
en nu kan ze kiezen waar ze wil zitten.
Mijn zusje komt ook en terwijl ik bezig ben met papierwerk
houdt zij zich bezig met de wasdienst.
Er is veel onduidelijkheid en uiteindelijk geven de oudjes zelf uitkomst.
De was is blijkbaar toch afgevoerd in een speciale zak
en wij besluiten het los te laten en te zien hoe het gaat.
Soms lossen zaken zich ook vanzelf op...
...*Ü*...
Het papierwerk is een heel ander verhaal.
Het zijn zaken die ik de afgelopen jaren al vaker in mijn handen heb gehad
en waarvan mijn vader telkens aangaf dat het bewaard moest worden.
Maar het zorgt alleen maar voor verwarring en onduidelijkheid...
en de moed zakt mij in de schoenen.
Losse papiertjes met allerlei codes...enveloppen vol...
...oude bonnetjes en visitekaartjes...
... adressen of telefoonnummers op kladpapiertjes.
Misschien helpen de vijf verhuisdozen die nog in de eetkamer staan...
...maar het dringt ineens tot mijn vader door dat er geen plek voor alles is.
Of is het de doos met gereedschap die in de hal staat?
Mijn vader is zijn hele leven monteur geweest
en zijn gereedschap... dat wil hij niet missen.
In hun oude appartement heb ik al het gereedschap
dat ik overal en nergens tegenkwam verzameld
en mee naar mijn huis genomen.
Mijn man heeft het netjes gesorteerd en in afwachting van de ruimte
komt er straks een mooie gereedschapskist om alles in te doen.
Wanneer hij vraagt naar de waterpomptang verwijs ik hem
naar de doos in de hal...
Ik hoor wat gerommel en zie hem blij terug komen met de bewuste tang.
Hoe het ook zij...dit keer mag er veel weg.
De losse adressen bij elkaar in een speciale kaartenbak...
...mijn vader gaat zelf de adressen op de kaarten schrijven.
Mijn stiefmoeder is al even op zoek naar het telefoonnummer van haar broer
en laat ik die nu onverwachts vinden.
Ze is opgelucht want ze hebben al even geen contact meer gehad
en nu kan ze hem weer bellen.
Alles aan papierwerk dat gearchiveerd kan worden
berg ik op in de daarvoor bestemde ordners.
Zo werken we twee tijdschriftenhouders door
en krijgt alles een plek.
Daarna neem ik op zijn verzoek zijn mail door...
...ik zie dat hij het netjes voor elkaar heeft.
Er moeten een paar rekeningen worden betaald...
maar eens kijken wie dat met hem gaat doen...
...telebankieren is niet mijn ding...
... *Ü*...
Eigenlijk zijn we nu op een punt gekomen
dat er volmachten moeten worden opgesteld
en andere juridische zaken geregeld.
Lastige onderwerpen maar wel noodzakelijk.
Als er niets wordt geregeld zal er...
...mocht het ooit zover komen...
een rechter gaan bepalen wie de belangen
van mijn vader en stiefmoeder
mag gaan behartigen.
Wanneer ik na twee uur weer naar huis fiets ben ik gesloopt.
Gelukkig heb ik het avondeten al klaar staan...
ik hoef het alleen maar op te warmen.
,
's Avonds borduur ik wat en ik merk dat het mij ontspant...
... ik duik vroeg mijn bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten