Weekend...

 Het is zaterdagmorgen en ik ben er al weer vroeg uit...

het is net geen vijf uur.

Wanneer manlief naar beneden komt doen we samen een bakje.

We hebben het over de drukte van de laatste weken.

Hij laat zich ontvallen dat het ook wel 

twee heel intensieve maanden zijn geweest.

Wanneer ik hem vertel dat we 3,5 week geleden 

het bericht kregen dat er een plekje vrij is

kan hij het bijna niet geloven. 

Ik had eerder die morgen hetzelfde gevoel.

Wanneer mijn man zijn ding buitenshuis doet

ga ik met een sopemmer naar de bovenverdieping.

Er wordt flink gepoetst.

Ondertussen draait de was...

het is fijn weer gewoon in mijn eigen bedoeninkje bezig te zijn.

Zoals gezegd... de stress is uit mijn lijf

maar er is maar heel iets nodig om het weer te voelen.

De komende weken doe ik het rustig aan.

Ik was met een grote opruimaktie in mijn eigen huis bezig

toen deze verhuisperikelen er doorheen fietsten.

Daarnaast willen we graag een lang weekend weg

met kinderen en kleinkinderen.

De middag gaan we naar een van onze favo plekjes om te lunchen.

~~~~~~

Zondagmiddag wordt er niet veel gedaan.

Uit de kerk gaan we even bij het oude appartement langs.

Ik haal de  brievenbus leeg

en maak foto's van de hulpmiddelen die er nog staan.

Peter gaat later op de middag bij mijn vader langs 

om een nieuwe mobiel te kopen en een abonnement af te sluiten.

Maar omdat er een bevestigingsbericht is gestuurd naar de mobiel die zoek is

zal hij dit op een werkdag verder afhandelen mbv de klantenservice.

De rest van de dag verloopt rustig.